Was ik net goed op weg, had het leven iets anders voor mij in petto. Krijg net te horen dat mijn moeder ziek is. Nee, niet zomaar een griepje. Serious shit.
Aangenaam. Ik ben Lorna, 38 jaar, getrouwd met Max, moeder van een dochter, Juliet (7 jaar) en een zoon Matt (5 jaar), 32 uur per week werkzaam bij een bank.
Twee maanden geleden nam ik (voor de zoveelste keer) eindelijk weer eens de beslissing om af te vallen. Ik ben een levensgenieter en als ik niet uitkijk, ben ik in no-time veel te dik. Jammer dat ik nou net niet de juiste genen heb of een snel werkende schildklier. Nu, dik twee maanden later, ben ik 8 kilo kwijt. Netjes toch? Hoe ik dat heb gedaan? In eerste instantie calorieën geteld en maaltijden vervangen door shakes, totdat ik van een collega de tip kreeg om naar een natuurdiëtist te gaan. Die zou vooral veel weten over gezond eten en afvallen, want die shakes dat was het toch niet helemaal, en calorieën tellen trouwens ook niet.
Anyway, die natuurdiëtist heeft me een plan meegegeven met veel goede tips over wat wel en niet te eten. Moest wel even mijn hele eetpatroon omgooien, want mijn basis was niet groenten en fruit, noten en zaden, en alles wat verder ‘van-nature-voorkomt-en-er-nog-zo-uitziet-als-in-de-natuur’. Maar ik moet zeggen, ik voel me top! Ik heb zoveel meer energie. Ik kan de wereld aan.
En nu ben ik op het punt dat ik slecht nieuws krijg over mijn moeder. Het ergste is - en dat verwijt ik mezelf want wat bezielt mij om dit te denken! - is dat de eerste gedachte die in me opkwam, was: ‘nou ja zeg, ben ik net lekker bezig, word ik weer van het pad gedonderd’. By-the-way, dat mezelf verwijten, ken ik trouwens heel goed. Had ik vroeger als kind al.
Nou, dieet maar even overboord dan, en focus op mijn moeder. Een andere keer pik ik de draad wel weer op. Ik mag nu wel een gebakje. Even een troostmomentje.
Precies weten hoe het zit?
Een gebakje, een reep chocolade, een zak chips, ze herinneren ons aan goede momenten; de momenten waarop je alles ‘mocht’ en niets moest. We zijn opgevoed met het beeld dat je even niets ‘hoeft’ als je het moeilijk hebt, en dat je jezelf mag trakteren op iets lekkers als je ‘zielig’ bent. Als je als kind was gevallen, kreeg je een snoepje als troost. Niet zo gek dus dat je naar een gebakje - of snoep, chips of patat - grijpt als zich een vervelende gebeurtenis voordoet. Het zit ingeprogrammeerd!
Belangrijk is dus om aan die programmering te sleutelen. Als je gezonder wil leven en gewicht kwijt wil raken, mág je dan bepaalde dingen niet meer eten óf is het jouw besluit om dingen te eten die jou ondersteunen? Een wezenlijk verschil. Als je iets niet mag, ben je het lijdend voorwerp; als jij iets besluit, ben jij in de lead. Als je het gebakje eet, maakt het zeker uit of je dit doet vanuit machteloosheid of vanuit bewuste keuze. Voel je ‘m?
Een ander iets is, dat onze programmering is: ‘gebakje = lekker’. Als je met je gezonde verstand kijkt naar wat er in een doorsnee gebakje zit, zou je daar eigenlijk niet vrolijk van kunnen worden. Je zou dus ook kunnen herprogrammeren naar: ‘gebakje = bah!’ :-)
Je kunt ieder moment weer opnieuw kiezen. Waarom een dieet meteen helemaal stoppen als zich een emotioneel zware periode aandient? Eet (desnoods) dat gebakje en pak de draad weer op! Je kunt deze lastige periode namelijk veel beter aan als je goed voor jezelf zorgt. Lekker en gezond eten (ja, die combinatie bestaat echt!) is heel ondersteunend. Het maakt je sterk en vitaal. Wel zo handig als je moet dealen met de dagelijkse dingen en heftige situaties.
